Odpowiedź na interpelację nr 8871

Informacje pochodzą ze stron sejmowych.    http://www.sejm.gov.pl

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 8871

w sprawie interpretacji definicji podróży służbowej w związku z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

   Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na wystąpienie Pana Wicemarszałka Sejmu Donalda Tuska z dnia 08 grudnia 2004 r., przy którym załączono interpelację Pana Posła Edwarda Maniury w sprawie podróży służbowych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie usług transportu samochodowego, uprzejmie wyjaśniam.

   W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Oznacza to, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz podróżami osób współpracujących w wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla pracowników.

   Powołany przepis nie zawiera wyłączeń o charakterze podmiotowym, zatem bezspornym jest, że prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych do wysokości określonego limitu przysługuje wszystkim osobom prowadzącym działalność gospodarczą i osobom z nimi współpracującym, w tym także osobom prowadzącym działalność w zakresie usług transportu samochodowego.

   Brak wyłączeń podmiotowych nie oznacza jednak, że osoba prowadząca działalność gospodarczą lub osoba z nią współpracująca w każdym przypadku wartość diet może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zakres przedmiotowy tego przepisu pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie wartość diet z tytułu podróży służbowych. Tym samym osoba fizyczna świadcząca usługi transportu samochodowego, podobnie jak każdy inny podatnik prowadzący działalność gospodarczą, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wartość diet pod warunkiem, że związane są one z odbywaniem podróży służbowej.

   W sytuacji, w której wykonywane usługi stanowią przedmiot działalności gospodarczej, a tak jest w przypadku usług transportu samochodowego, nie są one podróżą służbową. Właśnie z uwagi na fakt, że czynności te stanowią istotę świadczonych usług, nie wiążą się z odbywaniem podróży służbowej.

   Okoliczność, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia ˝podróż służbowa˝, nie może prowadzić do konkluzji, że osoba fizyczna świadcząca usługi transportu samochodowego wartość diet z tytułu każdej podróży odbywanej poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy, może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów nawet wówczas, kiedy właśnie z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności podróż ta stanowi istotę świadczonych usług. Odmienna interpretacja skutkowałaby tym, że działalność gospodarcza osób świadczących usługi transportu samochodowego w praktyce sprowadzałaby się do odbywania podróży służbowych.

   Brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży odbywanej poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy dotyczy wszystkich rodzajów pozarolniczej działalności gospodarczej, przy wykonywaniu których właśnie z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności wyjazd poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy, związany jest z istotą świadczonych usług.

   Jednocześnie chciałbym podkreślić, iż z poczynionych ustaleń w zakresie definicji ˝podróż służbowa˝ nie należy wnioskować, że osoba fizyczna świadcząca usługi w zakresie transportu samochodowego w żadnym przypadku nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik świadczący przedmiotowe usługi może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wartość diet do wysokości określonego limitu, pod warunkiem jednak, że jest to podróż służbowa np. podróż związana z koniecznością zawarcia umowy o świadczenie usług transportowych czy podróż w celu zakupu środka trwałego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

   Prezentując powyższe wyjaśnienia, nie mogę podzielić poglądu Pana Posła Edwarda Maniury do odnośnie dyskryminacji pod względem podatkowym wymienionej grupy zawodowej poprzez pozbawienie jej prawa zaliczania ˝(...) do kosztów uzyskania przychodu wartości diet należnych zgodnie z obowiązującymi przepisami.˝.

   W tym miejscu wypada zauważyć, że w opinii Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej również kierowcy będącemu pracownikiem w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, zatrudnionemu u podatnika świadczącego usługi transportowe, nie w każdym przypadku przysługuje dieta z tytułu odbywanej podróży. Istotne znaczenie ma charakter i rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika.

   Podsumowując, pragnę poinformować, że podtrzymuję stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w piśmie z dnia 05 grudnia 2003 r. Nr PB2/AS-033-0600-2495/03 skierowanym do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy i do wiadomości wszystkich izb skarbowych, a także w odpowiedzi udzielonej na zapytanie Pana Posła Edwarda Maniury z dnia 16 czerwca 2004 r. Nr PB2/ZP-0602-0296-BM6-6635/04, gdyż uznaję je za zgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.

   Z poważaniem

   Podsekretarz stanu

   Jarosław Neneman

   Warszawa, dnia 21 grudnia 2004 r.